Wracając do wspomnianej przeze mnie piosenki Ryszarda Rynkowskiego „Wszystko już było prócz nas”, można powiedzieć, że warto być oryginalnym i niepowtarzalnym. Co nie znaczy jednak, że nie mamy czerpać z dorobku innych. Warto więc słuchać innych gitarzystów i wyciągać od nich gotowe zagrywki. Gdy zbudujesz sobie cały wachlarz zagrywek różnych gitarzystów, nałożysz na to swoją wrażliwość i technikę… powstanie coś nowego. Powstanie Twój styl – jedyny i niepowtarzalny.

Podam Ci kilka przykładów:

---

– „zwykłe” przejście po dźwiękach skali i zatrzymanie się na pierwszym jej stopniu. Niedoścignionym mistrzem jest tu B.B.King:

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 1 – B.B. King

---

– rozpoczęcie od podciągnięcia dźwięku o ton, następnie opuszczenie i przejście do kolejnego dźwięku w skali. Tak robią chyba wszyscy!!! 🙂 Słyszałeś to już chociażby dzisiaj w solówce do „Autobiografii” w oryginalnym wykonaniu Dariusza Kozakiewicza (dla mnie w Polsce no.1). W zagrywce (link poniżej) zagrałem to dwa razy pod rząd na dwóch kolejnych strunach.

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 2 – dwa podciągnięcia

---

– „zwykłe” podciągnięcie z bardzo silnym wibratem. Jeden z ulubionych „patentów” Gary’ego Moore’a, mistrzowsko przez niego wykonywany.

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 3 – bending i wibrato

---

Zagranie w jednym czasie dwóch dźwięków o tej samej wysokości na dwóch strunach. Z tym, że jeden dźwięk jest bezpośrednio zagrany przez przyciśnięcie właściwego progu, a drugi poprzez bending.
Notorycznie wykonywał to Jimi Hendrix. Podobną zagrywkę zobaczysz, analizując tabulaturę „Johny B. Goode” (jest dalej) z tym, że dźwięki grane są tam na zmianę.

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 4 – podwojenie dźwięku z bendingiem

---

Kolejna zagrywka wykorzystująca hammer-on i pull-off, to szybkie powtarzanie 3 blisko położonych dźwięków. Znajdziesz podobną zagrywkę w większości improwizacji Carlosa Santany – to w zasadzie część jego bardzo charakterystycznego stylu.

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 5 – Santana, szybkie powtarzanie 3 blisko położonych dźwięków

---

Kolejna zagrywka to już pomieszanie kilku technik.

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 6 – pomieszane techniki (1)

---

… i praktycznie dokładnie ta sama zagrywka na innej strunie. Już brzmi trochę inaczej.

Pobierz ⇒ pentatonika a-moll, zagrywka 7 – pomieszane techniki (2)

 

Prawie wszystkie zagrywki, o których wspomniałem powyżej (z wyjątkiem tej Santany), zbudowane są na pentatonice.

---

Tadeusz Nalepa „Kiedy byłem małym chłopcem”

Pentatonika to skala złożona jedynie z 5 dźwięków. Zbudowane są na niej nie tylko zagrywki, ale nawet całe utwory. Dobrym przykładem jest znany przez pokolenia utwór polskiego bluesmana – Tadeusza Nalepy „Kiedy byłem małym chłopcem”. Melodia grana jest jako temat przewodni na gitarze i śpiewana do tekstu.

Nalepa był gitarzystą, który umiejętnie łączył wokal i grę na gitarze. Grając i jednocześnie „śpiewając-nucąc” swoje solówki. W przykładzie tym chciałem też zwrócić Ci uwagę na zmienność dynamiki. Możesz grać temat i uzupełniać go akordami, a rozdzielać wszystko zmiennością dynamiki. Wysłuchaj poniższego przykładu. Właśnie o tym jest też wspomniany przeze mnie wcześniej film instruktażowy Carlosa Santany.

O zmienności dynamiki i zaletach stosowania tej zmienności będę pisał w kursie…

Pobierz ⇒ Tadeusz Nalepa „Kiedy byłem małym chłopcem”

Granie na bazie pentatoniki nie oznacza jednak bazowania jedynie na 5 dźwiękach przez cały utwór. Czasami możesz zastosować dopasowanie pentatoniki do ogrywanego akordu. W ten sposób wykorzystujesz np. wszystkie dźwięki skali durowej… lub nawet ją ciekawie rozbudowujesz.

O tym jednak już w kursie…

---

Czytaj dalej → Kurs gry na gitarze elektrycznej – Przegląd zagadnień: Ustawienie ręki